Przejdź do zawartości

Wojska aeromobilne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wojska aeromobilne – jeden z rodzajów wojsk wchodzących w skład wojsk lądowych. Łączą w sobie dotychczasowe wojska powietrznodesantowe, desantowo-szturmowe, kawalerię powietrzną i lotnictwo wojsk lądowych[1][2].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Wojska te posiadają największe taktyczne i operacyjne możliwości manewrowe, rajdowe i specjalne. Ich zdolności przerzutu oraz możliwość rażenia środków opancerzonych przeciwnika czynią je szczególnie predysponowanymi do szybkiego działania. Jednostki te szkolą się i walczą jako zespoły połączone wraz z pododdziałami wsparcia we współdziałaniu z lotnictwem sił powietrznych. Są zdolne do prowadzenia działań głębokich, przecięcia dróg zaopatrzenia i ewakuacji, opanowania lotnisk, niszczenia elementów dowodzenia, blokowania jednostek wzmocnienia oraz uchwycenia kluczowych obiektów terenowych.

Wojska aeromobilne mogą działać w powiązaniu z innymi rodzajami sił zbrojnych, innymi rodzajami wojsk np. wojskami zmechanizowanymi lub samodzielnie. Duże zagrożenie siłami i środkami wojsk aeromobilnych może spowodować osłabienie sił i środków przeciwnika przez zmuszenie go do wydzielenia większych sił i środków w celu ochrony kluczowych obiektów i terenów położonych na tyłach, które są poza zasięgiem wyłącznie piechoty atakujących wojsk lądowych.

Użycie takich wojsk umożliwia dowódcom szybką reakcję na całej szerokości i głębokości ich obszaru odpowiedzialności, a zatem pomaga w przejęciu inicjatywy i uzyskaniu swobody działania. Wojska aeromobilne są również odpowiednie do pełnienia roli wysoce mobilnego odwodu.

Mogą być zorganizowane jako:

  • formacja, która posiada organiczne statki powietrzne w wystarczającej ilości do podjęcia działań aeromobilnych bez potrzeby wykorzystywania dodatkowych pododdziałów lotnictwa;
  • formacja, która nie posiada wystarczającej ilości własnych statków powietrznych i dlatego też wymaga wsparcia. Może to wymagać wspólnych treningów z nowo przydzielonymi statkami powietrznymi;
  • formacja, która posiada własne statki powietrzne, lecz nie posiada sił desantowych i musi mieć je przydzielone do wykonania określonego zadania. Głównym przedmiotem do rozważenia w tym wypadku jest konieczność wspólnego szkolenia i treningów przed zaangażowaniem tych sił.

Możliwości wojsk aeromobilnych:

  • atak z dowolnego kierunku, uderzając w cele znajdujące się w trudno dostępnym terenie, przemieszczanie się nad przeszkodami i obejście pozycji przeciwnika w celu uzyskania zaskoczenia;
  • szybkie rozmieszczenie i przegrupowanie, pozwalające na szybką koncentrację sił walczących na kluczowych pozycjach. Są zdolne do szybkiego rozśrodkowania się w celu zmniejszenia podatności na oddziaływanie przeciwnika;
  • umożliwiają dowódcy szybkie wzmocnienie bądź zluzowanie walczących sił na dużych odległościach;
  • możliwość przeprowadzenia działań niezależnie od rozmieszczenia naziemnych dróg komunikacji.

W skład wojsk aeromobilnych wchodzą związki taktyczne, oddziały, pododdziały[3]:

Doraźnie tworzone są elementy ugrupowania bojowego wykonujące zadania w wymiarze powietrzno-lądowym[4]:

  • grupy desantowo-szturmowe
  • zgrupowania aeromobilne

Jednostki aeromobilne SZ RP

[edytuj | edytuj kod]
Brygady Bataliony
Oznaka Nazwa Miejsce Oznaka Nazwa Miejsce
25 Brygada Kawalerii Powietrznej Tomaszów 1 batalion kawalerii powietrznej Leźnica Wielka
7 batalion kawalerii powietrznej Tomaszów
1 dywizjon lotniczy Leźnica Wielka
7 dywizjon lotniczy Nowy Glinnik
6 Brygada Powietrznodesantowa Kraków 6 batalion powietrznodesantowy Gliwice
16 batalion powietrznodesantowy Kraków
18 batalion powietrznodesantowy Bielsko-Biała
1 Brygada Lotnictwa Wojsk Lądowych Inowrocław 49 Baza Lotnicza Pruszcz
56 Baza Lotnicza Inowrocław

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]